پرداخت مبتنی بر عملکرد ۶ – ۴
پرداخت مبتنی بر عملکرد
تعریف پرداخت مبتنی بر عملکرد
برنامه های پرداخت مبتنی بر عملکرد به مجموعه معینی از رفتارها یا نتایج رفتاری (فردی یا جمعی) پاداش میدهند. این برنامه ها با افزایش در پرداخت ها بر اساس عملکرد گذشته افراد، در جستجوی انگیزه دادن به افراد برای تلاش بیشتر، تمرکز بیشتر بر شغل و همکاری در جهت تحقق اهداف مشترک اند و می کوشند.
کارکنان ماهر و دارای عملکرد برتر را جذب و حفظ کنند. این برنامه می تواند شامل بخش ثابت حقوق و دستمزد به شکل افزایش در پرداخت بر اساس عملکرد افراد (طب ارزیابی بالادستان) و یا بر اساس سنجه های بهره وری، کارایی و عملکرد فردی با جمعی به شکل پاداش نقدی یا شکل هایی از مالکیت مانند ارائه سهام به کارکنان باشد.
هدف از برنامه مبتنی بر عملکرد
پرداخت مبتنی بر عملکرد می تواند بر اساس عملکرد سطوح مختلف سازمان بوده، طیفی از فرد تا تیم یا واحد سازمانی تا کل سازمان را در بر گیرد. هدف از برنامه های پرداخت بر مبنای بر عملکرد گروهی ایجاد انگیزه برای کار گروهی، تسهیم دانش یا تحقق اهداف مشترک است. افزایش در پرداخت های مبتنی بر عملکرد که بخش ثابتی از حقوق پایه باشد، اغلب مورد انتقاد واقع شده زیرا ممکن است منجر به ایجاد ادعا شود و امکان دارد نتواند بین افراد با عملکرد بالا و افراد با عملکرد پایین تمایز قایل شود.
طبقه بندی انواع برنامه های مبتنی بر عملکرد
در جدول ۶-۲ طبقه بندی ای از انواع برنامه های پرداخت مبتنی بر عملکرد در دو سطح فردی و جمعی نشان داده شده است.
بیشتر پژوهش ها در مورد پرداخت بر مبنای بر عملکرد به بررسی برنامه های فردی پرداخته اند که به جای تأکید بر عملکرد یا رفتار جمعی بر عملکرد و رفتار فردی تمرکز می کنند. با این وجود، بسیاری از سازمان ها ترکیبی از برنامه های مختلف پرداخت به کارکنان را مورد استفاده قرار میدهند.
پری و همکارانش (۲۰۰۹) متغیرهای کلیدی را که در پژوهشهای مرتبط با پرداخت بر مبنای عملکرد در نظر گرفته می شوند در شکل ۶-۳ نشان داده اند. همان گونه که در این نمودار پیداست، ویژگی های فردی و سازمانی مختلف و شرایط محیطی، در مجموع به همراه طرح سیستم پرداخت، بر متغیرهای میانجی مهم نظیر ویژگیهای شغل، اثر شغل و ادراک از سیستم پرداخت تأثیر می گذارند.
نتایج پژوهش ها پرداخت مبتنی بر عملکرد
این متغیرها به نوبه خود بر ستاده های مؤثر و ستاده های عملکردی تأثیر گذارند. آنان همچنین در بررسیهای خود که محور تمرکز آن سازمانهای دولتی بود، به نتایج زیر دست یافتند:
١. به نظر می رسد پرداخت بر مبنای عملکرد اغلب در ایجاد ادراک لازم برای تغییر سریع انگیزه کارکنان با شکست مواجه می شود.
٢. به نظر می رسد عوامل زمینه ای گوناگون، به ویژه نوع صنعتی که خدمات عمومی ارائه می کند، اثربخشی برنامه های پرداخت بر مبنای عملکرد را تعدیل می کنند.
۳٫ پرداخت های بر مبنای بر عملکرد ممکن است بر سطوح پایین تر سازمانی، یعنی جایی که مسئولیت شغلی ایمام کمتری دارند، تاثیر زیادی داشته باشند که چنین امری با این پیش فرض که برنامه ها پرداخت اقتضایی در سطوح بالاتر سازمان اثربخشی بیشتری دارند، در تناقض است.
مدیریت منابع انسانی پیشرفته جلد دوم – دکتر قلی پور دکتر آغاز – فصل ششم: پرداخت ثابت در برابر پرداخت متغیر
